Blogspot
Wat zijn familieopstellingen?
Soms leef je onbewust het leven van iemand anders. Je wordt de moeder van je moeder; je draagt een last voor iemand anders in de familie zonder dat je dat weet en zonder dat je dat wilt. De familieopstellingen helpen om inzicht te krijgen in de plek die we in onze familie innemen. Veel persoonlijke problemen, relatieproblemen en levensvragen vinden hun wortels in zogenaamde verstrikkingen in het familiesysteem.
Familieopstellingen is een methode die, zonder veel woorden, ons laat zien welke plek we in ons huidige gezin of onze familie van herkomst innemen. Opstellingen helpen om tot dan toe verborgen of half bewuste verbanden te zien, én wat mogelijke wegen zijn om ons, liefdevol, los te maken uit verstrikkingen.
Opstellingen zijn ook een manier van naar de wereld en het leven kijken: zonder oordeel, zonder dat het een beter is dan het ander. Met name dit aspect wordt door veel deelnemers als prettig en bevrijdend ervaren.
Hoe gaat het?
Opstellingen doe je meestal in een groep. Degene die een thema wil inbrengen nodigt uit de kring van deelnemers mensen uit om zijn of haar familieleden te representeren. Deze representanten hoeven daar niets voor te doen en hebben ook nauwelijks informatie over de familie van de cliënt. De cliënt heeft alleen een paar belangrijke feiten over de familie verteld.
Dan stelt de cliënt, intuïtief, de representanten van haar of zijn familieleden in de ruimte op. Hij legt zijn handen op de schouders van de representant van zijn moeder en brengt haar naar de plek die zijn innerlijk beeld of gevoel aangeeft. Dan doet hij hetzelfde met de andere representanten, en ook met een representant van zichzelf.Vervolgens gebeurt er iets opmerkelijks en wonderlijks, waar we geen echte verklaring voor hebben: de representanten voelen zich als de werkelijke familieleden ten opzichte van elkaar. Zo ontstaat een meestal herkenbaar beeld van de verhoudingen en loyaliteiten in het familiesysteem. Samen met de begeleider wordt gezocht om compleet te maken, wat nog niet voltooid was of bijeen te brengen, wat gescheiden of verloren was.
Als iemand bijvoorbeeld onbewust een last draagt voor zijn vader, die kameraden in de oorlog heeft verloren waar nooit over gesproken is, dan is het in een opstelling mogelijk om de omgekomen kameraden op te stellen. En wanneer die zien dat de zoon van hun makker, die het wel heeft overleefd, de neiging heeft onbewust de schuld op zich te nemen van hun dood, dan zeggen die kameraden misschien spontaan tegen de zoon van hun makker dat het hen niet helpt als zijn zoon zich schuldig voelt. 'Ons gaat het goed, het was hij of wij. Laat het je goed gaan, al is je vader misschien een beetje mét ons gestorven' Dergelijke zinnen in een opstelling zijn vaak ontroerende eye-openers voor de cliënt. Wanneer het beeld klopt, voelen de representanten en alle andere aanwezigen dat onmiddellijk.
Wat de cliënt er vervolgens mee doet, is uiteraard aan hem of haar. Vaak voelt het als verlichting en een toestemming om het eigen leven vol te nemen. Soms blijft iemand liever trouw aan een dynamiek die al zo lang zo bekend en vertrouwd is. Ook daarover is geen oordeel. Elke deelnemer kiest zelf en houdt zijn of haar waardigheid.
Voor wie?
Opstellingen kunnen verhelderende en bevrijdende inzichten geven voor mensen die worstelen met vragen over relaties met een partner, met ouders, broers of zussen en met kinderen, vragen over hen eigen leven, over patronen die steeds terugkomen, over een diep onverklaarbaar verdriet of het steeds vastlopen in bijvoorbeeld werksituaties.
Vervolgens gebeurt er iets opmerkelijks en wonderlijks, waar we geen echte verklaring voor hebben: de representanten voelen zich als de werkelijke familieleden ten opzichte van elkaar. Zo ontstaat een meestal herkenbaar beeld van de verhoudingen en loyaliteiten in het familiesysteem. Samen met de begeleider wordt gezocht om compleet te maken, wat nog niet voltooid was of bijeen te brengen, wat gescheiden of verloren was.
Als iemand bijvoorbeeld onbewust een last draagt voor zijn vader, die kameraden in de oorlog heeft verloren waar nooit over gesproken is, dan is het in een opstelling mogelijk om de omgekomen kameraden op te stellen. En wanneer die zien dat de zoon van hun makker, die het wel heeft overleefd, de neiging heeft onbewust de schuld op zich te nemen van hun dood, dan zeggen die kameraden misschien spontaan tegen de zoon van hun makker dat het hen niet helpt als zijn zoon zich schuldig voelt. 'Ons gaat het goed, het was hij of wij. Laat het je goed gaan, al is je vader misschien een beetje mét ons gestorven' Dergelijke zinnen in een opstelling zijn vaak ontroerende eye-openers voor de cliënt. Wanneer het beeld klopt, voelen de representanten en alle andere aanwezigen dat onmiddellijk.
Wat de cliënt er vervolgens mee doet, is uiteraard aan hem of haar. Vaak voelt het als verlichting en een toestemming om het eigen leven vol te nemen. Soms blijft iemand liever trouw aan een dynamiek die al zo lang zo bekend en vertrouwd is. Ook daarover is geen oordeel. Elke deelnemer kiest zelf en houdt zijn of haar waardigheid.
Vooral voor die vragen, die je al langer bezig houden, waar je misschien al van alles aan hebt proberen te doen, maar op een of andere manier niet heel veel verder mee komt, kunnen opstellingen een uitkomst bieden.want een kenmerk van levensvragen waar een opstelling kan helpen zijn juist die vragen die te maken hebben met het feit dat je deel van een familiesysteem bent en ingebonden bent in een dynamiek. Vaak ligt de wortel van de dynamiek niet bij de cliënt, maar bij iemand anders in het systeem, zoals in het voorbeeld van de omgekomen kameraden hierboven. Daarom heeft voor deze vragen het heel hard werken aan jezelf vaak geen langdurig effect. De wortel ligt ergens anders. Een opstelling helpt om die dyanmiek te zien. En alleen dat al ervaren veel mensen als helend. Je gaat naar huis met een anderlijk innerlijk beeld.
De doorwerking van een opstelling kan soms maanden, soms zelfs jaren duren. Voortdurend vallen er kwartjes, en langzaam wordt het leven anders.
Opstellingen doe je meestal in een groep. Degene die een thema wil inbrengen nodigt uit de kring van deelnemers mensen uit om zijn of haar familieleden te representeren. Deze representanten hoeven daar niets voor te doen en hebben ook nauwelijks informatie over de familie van de cliënt. De cliënt heeft alleen een paar belangrijke feiten over de familie verteld.
Dan stelt de cliënt, intuïtief, de representanten van haar of zijn familieleden in de ruimte op. Hij legt zijn handen op de schouders van de representant van zijn moeder en brengt haar naar de plek die zijn innerlijk beeld of gevoel aangeeft. Dan doet hij hetzelfde met de andere representanten, en ook met een representant van zichzelf.Vervolgens gebeurt er iets opmerkelijks en wonderlijks, waar we geen echte verklaring voor hebben: de representanten voelen zich als de werkelijke familieleden ten opzichte van elkaar. Zo ontstaat een meestal herkenbaar beeld van de verhoudingen en loyaliteiten in het familiesysteem. Samen met de begeleider wordt gezocht om compleet te maken, wat nog niet voltooid was of bijeen te brengen, wat gescheiden of verloren was.
Als iemand bijvoorbeeld onbewust een last draagt voor zijn vader, die kameraden in de oorlog heeft verloren waar nooit over gesproken is, dan is het in een opstelling mogelijk om de omgekomen kameraden op te stellen. En wanneer die zien dat de zoon van hun makker, die het wel heeft overleefd, de neiging heeft onbewust de schuld op zich te nemen van hun dood, dan zeggen die kameraden misschien spontaan tegen de zoon van hun makker dat het hen niet helpt als zijn zoon zich schuldig voelt. 'Ons gaat het goed, het was hij of wij. Laat het je goed gaan, al is je vader misschien een beetje mét ons gestorven' Dergelijke zinnen in een opstelling zijn vaak ontroerende eye-openers voor de cliënt. Wanneer het beeld klopt, voelen de representanten en alle andere aanwezigen dat onmiddellijk.
Wat de cliënt er vervolgens mee doet, is uiteraard aan hem of haar. Vaak voelt het als verlichting en een toestemming om het eigen leven vol te nemen. Soms blijft iemand liever trouw aan een dynamiek die al zo lang zo bekend en vertrouwd is. Ook daarover is geen oordeel. Elke deelnemer kiest zelf en houdt zijn of haar waardigheid.
Voor wie?
Opstellingen kunnen verhelderende en bevrijdende inzichten geven voor mensen die worstelen met vragen over relaties met een partner, met ouders, broers of zussen en met kinderen, vragen over hen eigen leven, over patronen die steeds terugkomen, over een diep onverklaarbaar verdriet of het steeds vastlopen in bijvoorbeeld werksituaties.
Als iemand bijvoorbeeld onbewust een last draagt voor zijn vader, die kameraden in de oorlog heeft verloren waar nooit over gesproken is, dan is het in een opstelling mogelijk om de omgekomen kameraden op te stellen. En wanneer die zien dat de zoon van hun makker, die het wel heeft overleefd, de neiging heeft onbewust de schuld op zich te nemen van hun dood, dan zeggen die kameraden misschien spontaan tegen de zoon van hun makker dat het hen niet helpt als zijn zoon zich schuldig voelt. 'Ons gaat het goed, het was hij of wij. Laat het je goed gaan, al is je vader misschien een beetje mét ons gestorven' Dergelijke zinnen in een opstelling zijn vaak ontroerende eye-openers voor de cliënt. Wanneer het beeld klopt, voelen de representanten en alle andere aanwezigen dat onmiddellijk.
Wat de cliënt er vervolgens mee doet, is uiteraard aan hem of haar. Vaak voelt het als verlichting en een toestemming om het eigen leven vol te nemen. Soms blijft iemand liever trouw aan een dynamiek die al zo lang zo bekend en vertrouwd is. Ook daarover is geen oordeel. Elke deelnemer kiest zelf en houdt zijn of haar waardigheid.
Vooral voor die vragen, die je al langer bezig houden, waar je misschien al van alles aan hebt proberen te doen, maar op een of andere manier niet heel veel verder mee komt, kunnen opstellingen een uitkomst bieden.want een kenmerk van levensvragen waar een opstelling kan helpen zijn juist die vragen die te maken hebben met het feit dat je deel van een familiesysteem bent en ingebonden bent in een dynamiek. Vaak ligt de wortel van de dynamiek niet bij de cliënt, maar bij iemand anders in het systeem, zoals in het voorbeeld van de omgekomen kameraden hierboven. Daarom heeft voor deze vragen het heel hard werken aan jezelf vaak geen langdurig effect. De wortel ligt ergens anders. Een opstelling helpt om die dyanmiek te zien. En alleen dat al ervaren veel mensen als helend. Je gaat naar huis met een anderlijk innerlijk beeld.
De doorwerking van een opstelling kan soms maanden, soms zelfs jaren duren. Voortdurend vallen er kwartjes, en langzaam wordt het leven anders.
