Het is van belang om eetproblemen zo snel en zo vroeg mogelijk te begeleiden. Omdat het kind moeilijk eet, gaan ouders zich bezorgd maken, worden ze ongeduldig, en gaan zich alleen nog maar focussen op de momenten dat er gegeten moet worden. Het contactplezier neemt dan af. De interactiepatronen veranderen tijdens de eetsituaties van positieve, prettige momenten naar negatieve, zorgelijke momenten.
Wat ik vaak zie is dat wanneer kinderen moeilijk eten, de ouder stilvalt in het contact, het contact tijdens het eten zelfs vermijdt en zwijgt. Bij problemen rondom het eten geeft de ouder negatieve boodschappen of helemaal geen boodschappen meer aan het kind. De interacties zijn corrigerend, verwijtend, in een nee-sfeer en een neerwaartse spiraal..
Wanneer er géén zorgen zijn over het eetgedrag van het kind ondersteunt de ouder hem en moedigt hij hem aan om te eten. Er wordt gezellig gebabbeld en er heerst een positieve sfeer.
Met andere woorden, de ouder geeft leiding aan de eetsituatie en is actief helpend om het kind te laten eten, waardoor het kind plezier in het eten heeft, het (lekker) eten kan ontdekken en ook kan genieten van het samenzijn en het plezier hebben met elkaar.
N.B: wanneer videohometraining wordt ingezet, is een fysieke of medische oorzaak al uitgesloten door medisch onderzoek.
